Powstanie pierwszej szkoły rolniczej w Rudce poprzedziło świadome i konsekwentne zaangażowanie aktywnych społeczników, wywodzących się z miejscowego środowiska, na rzecz podniesienia kwalifikacji zawodowych rolników. Jeszcze przed utworzeniem szkoły rolniczej w pałacu Ossolińskich staraniem kierownika miejscowej szkoły podstawowej Władysława Golińskiego 1 listopada 1957 roku rozpoczęła w niej działalność Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Do pierwszej klasy uczęszczało 32 uczniów. Wykładowcami przedmiotów zawodowych byli: mgr inż. Jan Dołęgowski – Nadleśniczy w Rudce i inż. Michał Zawistowski – Dyrektor Zespołu Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Rudce. Języka polskiego i geografii uczył Władysław Goliński, matematyki – Józef Prószyński. W następnym roku w Szkole Przysposobienia Rolniczego zorganizowano zajęcia nadobowiązkowe dla dziewcząt z zakresu kroju i szycia. Prowadziła je Maria Sopek. Natomiast nauczyciel szkoły podstawowej, Walenty Kościuk, prowadził chór szkolny.
Jednak to rozwiązanie nie zadowalało pomysłodawców zorganizowania szkolnictwa rolniczego w Rudce. Dlatego podjęto dalsze starania o utworzenie szkoły średniej o profilu rolniczym.
W 1958 roku Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Bielsku Podlaskim powzięło stosowną uchwałę w tym przedmiocie, jednak wówczas Wydział Rolnictwa Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku ustosunkował się negatywnie do tego projektu, tłumacząc swoją decyzję koniecznością przeznaczenia na ten cel dużych nakładów finansowych, co w pojęciu decydentów nie było do pomyślenia w przypadku niewielkiej miejscowości, jaką była Rudka. Pomysłodawcy idei utworzenia szkoły nie poddali się jednak. Postanowiono wykorzystać sprzyjające okoliczności. Wykorzystano fakt reorganizacji sieci PGR. W Rudce wcześniej miał swoją siedzibę Zespół PGR, który obejmował swoim zasięgiem dość duży obszar. Po reorganizacji pozostał tu tylko miejscowy PGR. Zmniejszyła się liczba pracowników. Niektóre pomieszczenia, wcześniej zajmowane na potrzeby administracyjno-bytowe PGR, teraz okazały się zbędne i mogły być inaczej użytkowane. Stwierdziła to dokonująca na miejscu inspekcji 31 lipca 1959 roku Powiatowa Komisja Planowania Gospodarczego. Określono, że istnieją wszelkie przesłanki dla zorganizowania w Rudce 2-letniej szkoły rolniczej. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Bielsku Podlaskim uzasadniając potrzebę powołania szkoły w Rudce wykorzystało w swojej argumentacji fakt, iż działające w Bielsku Podlaskim Technikum Rachunkowości Rolnej zagrożone było likwidacją i istniała groźba, że w powiecie nie będzie żadnej szkoły o profilu rolniczym. Działania te przyniosły pożądany skutek. Ministerstwo Rolnictwa przychyliło się do pomysłu, pozostawiając ostateczną decyzję Kuratorium Oświaty. Zgodnie z realiami ówczesnego systemu politycznego w Polsce władze niższego szczebla nie mogły przeciwstawić się decyzjom centralnych organów.
Decyzję o powołaniu szkoły podjęto stosunkowo późno. Instrukcja, która określała cel i zadania szkoły oraz pracę i zadania poszczególnych nauczycieli datowana jest na 27 sierpnia 1959 roku pod numerem OR – O – VII – 49/59. To prawie w przeddzień nowego roku szkolnego. Dlatego pierwszy rok szkolny w nowo powołanej szkole mógł rozpocząć się dopiero dwa miesiące później – 2 listopada 1959 roku.
Początki pierwszej średniej szkoły rolniczej w Rudce czyli Dwuletniej Szkoły Rolniczej były trudne. Poza pomieszczeniami oficyny obok zniszczonego pałacu Ossolińskich, które trzeba było dostosować do potrzeb szkoły, nie było żadnych sprzętów szkolnych, pomocy naukowych, książek, zaplecza administracyjno-gospodarczego, itd..
Pierwszym dyrektorem szkoły (według ówczesnej nomenklatury – kierownikiem szkoły) został mianowany inż. Michał Zawistowski. Był to człowiek doświadczony w pracy pedagogicznej, znający realia oświaty rolniczej. Posiadał odpowiedni staż pracy w szkołach rolniczych. Znał miejscowe środowisko wiejskie, ponieważ wywodził się z okolicy.
Pierwszą Radę Pedagogiczną tworzyli następujący nauczyciele: Janusz Szulc, Danuta Szcześniak, Elżbieta Zawadzka, Maria Sopek, Wacław Bejda, Kazimierz Turowski, Bohdan Kresso. Nauczyciele w większości związani byli już wcześniej z miejscowym środowiskiem, np. Danuta Szcześniak pracowała w szkole podstawowej w Rudce, a Kazimierz Turowski był lekarzem w Ośrodku Zdrowia.
Prace administracyjno-księgowe wykonywała od początku istnienia szkoły Danuta Gawino, która brała także czynny udział w posiedzeniach Rady Pedagogicznej.
Jednym z pierwszych zadań kierownictwa szkoły było przeprowadzenie naboru uczniów do Dwuletniej Szkoły Rolniczej. I chociaż szkołę utworzono, aby wypełnić istniejącą lukę w oświacie ponadpodstawowej na tym terenie i w odpowiedzi na zapotrzebowanie z powodu braku wykwalifikowanej kadry do pracy w rolnictwie, nabór nie był taki oczywisty. Intensywne działania informujące o istnieniu szkoły, indywidualne rozmowy, odwiedziny w domach rodzinnych doprowadziły do tego, że 2 listopada 1959 roku naukę w pierwszej klasie Dwuletniej Szkoły Rolniczej w Rudce rozpoczęło 24 uczniów. Z czasem zainteresowanie szkołą znacznie wzrosło. Chętnych do nauki przybywało. W lutym 1960 roku do pierwszej klasy uczęszczało już 41 uczniów.
Pomysłodawcy powołania w Rudce szkoły od początku zakładali, że po ukończeniu nauki w Dwuletniej Szkole Rolniczej będzie można kontynuować na miejscu edukację w 3-letnim Technikum Rolniczym i uzyskać pełne średnie wykształcenie. Idea ta spełniła się jednak dopiero po kilkunastu latach – w 1974 roku.
Oprócz trudnych warunków pracy w szkole, wynikających z braków lokalowych i całego potrzebnego do normalnego funkcjonowania zaplecza socjalno-dydaktycznego, w pierwszym okresie istnienia szkoły dały się zauważyć poważne kłopoty wychowawcze. W latach 50-tych na wsi nie było jeszcze tradycji powszechnej edukacji na poziomie średnim. Pierwsi uczniowie szkoły byli bardzo zróżnicowani wiekowo. Oprócz uczniów, którzy tylko co ukończyli szkołę podstawową, byli także tacy, którzy mieli dłuższą przerwę w nauce. Takie zróżnicowanie wiekowe oraz różne doświadczenia życiowe i tradycje wyniesione z odmiennych środowisk wiejskich i małomiasteczkowych odbijały się niekorzystnie w codziennej pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły. Największy odsetek uczniów stanowiła młodzież z Rudki, co niejednokrotnie w pierwszym okresie funkcjonowania szkoły, ale także później powodowało kłopoty wychowawcze. Nie tylko młodzież, ale także ich rodziny potrzebowały czasu aby zrozumieć istotę i specyfikę wykształcenia ponadpodstawowego oraz zaakceptować regulamin szkoły, który nieuchronnie koliduje z rytmem prac polowych na wsi. W tej dziedzinie pionierzy oświaty rolniczej w Rudce mają ogromne zasługi, które są niewątpliwe, aczkolwiek trudno je statystycznie wykazać.
Pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej Dwuletniej Szkoły Rolniczej w Rudce odbyło się 18 listopada 1959 roku. Oprócz Kierownika Szkoły, Michała Zawistowskiego, wzięli w nim udział: Janusz Szulc, Danuta Szcześniak, Jadwiga Elżbieta Zawadzka, Maria Sopek, Wacław Bejda, Kazimierz Turowski oraz Danuta Gawino.
Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej określono zadania szkoły i dokonano przydziału czynności. Pierwsze w historii szkoły wychowawstwo klasy objęła Pani Elżbieta Zawadzka.
Program szkoły przewidywał realizację następujących przedmiotów: język polski, historia, matematyka, wychowanie fizyczne, higiena ogólna i społeczna wsi, uprawa roślin, organizacja gospodarstwa rolnego, hodowla, narzędzia i maszyny rolnicze, ogrodnictwo, zaopatrywanie rodziny w odzież, żywienie rodziny i zajęcia praktyczne z poszczególnych przedmiotów zawodowych. Przydział czynności poszczególnym nauczycielom przedstawiał się następująco:
- Michał Zawistowski – uprawa roślin, zajęcia praktyczne, organizacja gospodarstw rolnych, hodowla, narzędzia i maszyny rolnicze ( 16 godzin);
- Wacław Bejda – ogrodnictwo (3 godz.);
- Bogdan Kresso – zajęcia warsztatowe (3 godz.);
- Janusz Szulc – język polski, historia, wychowanie fizyczne ( chłopcy), biblioteka (12 godz.);
- Danuta Szcześniak – matematyka (3 godz.);
- Kazimierz Turowski – higiena ogólna i społeczna wsi, zajęcia PCK (2 godz.);
- Elżbieta Zawadzka – zajęcia świetlicowe, zaopatrywanie rodziny w odzież, żywienie rodziny, zajęcia praktyczne z żywienia rodziny, wychowanie fizyczne (dziewczęta), wychowawstwo internatu, wychowawstwo klasy, opieka nad stołówką (19 godzin);
- Maria Sopek – zajęcia praktyczne z zaopatrywania rodziny w odzież (3 godz.).
Od początku przy szkole powstał internat i stołówka. Funkcje wychowawców pełnili nauczyciele zatrudnieni w szkole. Wiodącą rolę w organizacji czasu pozalekcyjnego uczniów powierzono wychowawczyni klasy, Elżbiecie Zawadzkiej. W następnych latach wraz z powiększaniem się liczby uczniów internat zaczął odgrywać znaczącą rolę w wychowaniu młodzieży.
Pierwszą klasę nowej szkoły po dwuletnim okresie nauki i zdanym pomyślnie egzaminie ukończyło w czerwcu 1961 roku 30 uczniów.
W następnym roku ustabilizowała się sytuacja kadry nauczycielskiej. Było już 4 nauczycieli zatrudnionych na pełnym etacie. Byli to: Michał Zawistowski, Elżbieta Zawadzka, Irena Trochimczuk i Bolesław Skłodowski.
W ciągu 60 lat starano się dostosowywać profile kształcenia do potrzeb środowiska i gospodarki rolnej. W 1962 roku zmieniono profil szkoły. W miejsce Dwuletniej Szkoły Rolniczej utworzono Zasadniczą Szkołę Rachunkowości Rolnej. Rozpoczęli pracę nowi nauczyciele. Pojawiły się nowe przedmioty takie jak: rachunkowość, księgowość, maszynopisanie, wiadomości prawne, biurowość i korespondencja. Przedmioty typowo rolnicze nabrały charakteru podstaw rolnictwa.
W roku 1963 nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Nowym dyrektorem szkoły został mianowany Pan Władysław Pauk.
Brak właściwej bazy utrudniał rozwój szkoły. Była ona zbyt mała, więc nowy dyrektor wystąpił z inicjatywą odbudowy zniszczonego pałacu i przystosowania jego pomieszczeń do potrzeb oświatowych. Do nowych sal lekcyjnych szkoła wprowadziła się w 1970 roku. W oficynie, po uprzednim remoncie, urządzono kuchnię i stołówkę, na piętrze internat chłopców. W pałacu na parterze umieszczono sale lekcyjne i pomieszczenia administracyjne. Na piętrze ulokowano internat dziewcząt.
W roku 1971 ponownie zmienił się profil szkoły. Powstała 2-letnia Zasadnicza Szkoła Rolnicza a wstrzymano nabór do szkoły Rachunkowości Rolnej. W 1974 roku utworzono 3-letnie Technikum Rolnicze na podbudowie Zasadniczej Szkoły Rolniczej. Po piętnastu latach funkcjonowania szkolnictwa rolniczego w Rudce spełniły się więc marzenia pionierów, ponieważ już w 1959 roku myślano o utworzeniu pełnej szkoły średniej. Nowo powołana szkoła średnia umożliwiła licznym już wówczas absolwentom zasadniczej szkoły rolniczej kontynuowanie nauki na wyższym poziomie edukacji i uzyskanie pełnego wykształcenia średniego uwieńczonego świadectwem dojrzałości.
Aby umożliwić zdobywanie wiedzy na poziomie szkoły średniej pracującym absolwentom szkoły zasadniczej, w 1975 roku utworzono 3-letnie technikum Rolnicze dla pracujących – wieczorowe.
Ponieważ w rudzkim pałacu miały swoją siedzibę już trzy szkoły, w 1976 roku zaistniała podstawa, aby powołać Zespół Szkół Rolniczych. W tym też roku przybyła jeszcze jedna szkoła – 5-letnie Technikum Rolnicze.
W 1976 roku następuje zmiana kierownictwa szkoły. Nowym dyrektorem szkoły został mianowany Pan Jan Snarski. Wraz z rozwojem szkoły powiększyło się grono pedagogiczne. Tworzyło je 18 osób.
W roku 1977 miało miejsce w szkole szczególne wydarzenie – pierwsza matura. Do egzaminu dojrzałości przystąpili absolwenci 3-letniego Technikum Rolniczego. Na 37 uczniów III klasy TR Rada Pedagogiczna do egzaminu dojrzałości dopuściła 27 osób. Ostatecznie do zdawania egzaminu dojrzałości przystąpiło 24 uczniów. Oprócz egzaminów pisemnych zdawali oni także egzaminy ustne z następujących wybranych przedmiotów: historii (2 uczniów), języka polskiego (6 uczniów), propedeutyki nauki o społeczeństwie (1 uczennica), biologii (8 uczniów), przysposobienia obronnego (7 uczniów). Rada Pedagogiczna mogła także po raz pierwszy skorzystać z uprawnienia skierowania absolwenta szkoły na studia rolnicze bez konieczności zdawania egzaminu wstępnego. Po zapoznaniu się z charakterystyką jedynej kandydatki, najlepszej uczennicy, postanowiono skierować bez egzaminów wstępnych na wyższą uczelnię tj. SGGW – Akademię Rolniczą w Warszawie Wydział Ogrodniczy uczennicę Henrykę Kurowicką.
W 1980 roku przeprowadzono ostatni egzamin maturalny w 3-letnim Technikum Rolniczym. W ZSR w Rudce pozostały inne szkoły dające pełne wykształcenie średnie z możliwością zdawania egzaminu dojrzałości.
Mimo, iż uległa likwidacji jedna ze szkół wchodzących w skład Zespołu, pomieszczenia pałacu stały się ponownie niewystarczające dla potrzeb kształcącej się młodzieży. Nie wszyscy chętni do nauki mogli być przyjęci.
Aby przełamać barierę lokalową pojawiła się inicjatywa rozbudowy obiektów szkolnych. Kilkuletnie starania zostały uwieńczone sukcesem. W latach 1985 – 1990 przewidziano budowę nowego budynku mieszkalnego dla nauczycieli, kotłowni, internatu ze stołówką, oczyszczalni ścieków i sali gimnastycznej. Realizacja inwestycji przeciągnęła się. W 1988 roku oddano do użytku nowy budynek mieszkalny, w 1990 – kotłownię, w 1992 – warsztaty szkolne, w 1993 roku – oczyszczalnię ścieków a w 1994 roku – internat na 150 miejsc. W następnym 1995 roku oddano do użytku stołówkę szkolną na 96 miejsc. W tym też roku rozpoczęto budowę hali sportowej. Zwieńczenie jej budowy nastąpiło 17 września 1999 roku podczas uroczystości 40-lecia szkoły. 5 września 1996 roku oczyszczalnię ścieków przekazano gminie Rudka i odtąd służy ona całemu lokalnemu środowisku.
Oprócz rozwoju bazy lokalowej rozszerzeniu uległ profil kształcenia. W 1986 roku utworzono nową Szkołę Zasadniczą o specjalności rolnik – mechanizator. Cieszyła się ona dużym powodzeniem wśród chętnych do nauki ciekawego zawodu chłopców.
W 1988 roku nastąpiła zmiana dyrektora. Po odejściu na emeryturę dyrektora Jana Snarskiego nowym dyrektorem został mianowany Pan Sławomir Jerzy Snarski, który przejął kierowanie Zespołem Szkół Rolniczych 1 września 1988 roku.
Rok 1989 był ważnym momentem w dziejach szkoły. Obchody 30-lecia działalności placówki stały się okazją do podsumowania dotychczasowego dorobku i nakreślenia ambitnych planów na przyszłość. Szkole nadano wówczas imię wielkiego przyrodnika księdza Jana Krzysztofa Kluka. Komitet Rodzicielski ufundował sztandar. Niewątpliwie doniosłym momentem uroczystości obchodów 30-lecia szkoły, związanym z Ceremoniałem Sztandaru, było wbijanie gwoździ sztandarowych przez jego fundatorów i inne zasłużone dla szkoły osoby. Gwóźdź pamiątkowy to symbol uhonorowania osoby reprezentującej dany urząd, fundatora lub gości zaproszonych na imprezę. Na drzewcu sztandaru znalazły swoje miejsce gwoździe sztandarowe następującej treści: Prez. SUR w Brańsku J. Dobryniewski, Absolwenci ZSR 1961 -1989, Komitet Rodzicielski ZSR 1989/90, Dyr. WOPR Szepietowo, ST. Wiz. mgr H. Szczepanowski, Rada Ped. ZSR 1989/90, Dyr. ZSR mgr inż. J. Snarski 1976 – 1988, Dyr. SR inż. M. Zawistowski 1959 – 1963, Przew. KR Z. Tryniszewski, Uczniowie ZSR 1989/90, Wojewoda Białostocki mgr E. Kosk, Prez. Ogn. ZNP mgr D. Szcześniak, Sekr. KR J. Markowski, Ksiądz Kanonik M. Badowski, Dyr. ZSR mgr inż. W. Pauk 1963 – 1976, Kier. Int. ZSR mgr I. Małysko, Przew. Kom. Rew. KR Z. Twarowski, Dyr. ZSR mgr inż. S. Snarski, V-dyr. ZSR mgr H. Twarowska, Dyr. M. Rol. mgr K. Uszyński, Dyr. Wydz. Roln. Mgr inż. ST. Topór, Skr. KR L. Niemyjski. Uroczyste obchody 30-lecia połączone z I zjazdem absolwentów odbyły się 4 listopada 1989 roku.
W 1990 roku otwarto Liceum Zawodowe o specjalności wiejskie gospodarstwo domowe. Tym samym rozszerzeniu uległa oferta edukacyjna szkoły z jednoczesnym podkreśleniem jej związków ze środowiskiem wiejskim. Oferta nowej szkoły skierowana była przede wszystkim do dziewcząt.
W 1992 roku powstała kolejna szkoła w Zespole Szkół Rolniczych – Liceum Ekonomiczne o specjalności rachunkowość i rynek rolny. Powstanie szkoły było odpowiedzią na pojawiające się zapotrzebowanie na wsi na wykształcone kadry ekonomiczne niezbędne w zmieniającej się dynamicznie sytuacji gospodarczo-społecznej kraju.
Nauczyciele pracujący w Zespole Szkół Rolniczych w Rudce podjęli trud opracowania programu autorskiego i na jego podstawie utworzono w 1993 roku Zasadniczą Szkołę Zawodową o specjalności – mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych. Opracowany wówczas program autorski długo był aktualny i na jego podstawie funkcjonowało wiele szkół w kraju.
W latach 90-tych bardzo zmieniło się otoczenie i wnętrze szkoły. Postawiono na rozwój bazy dydaktycznej, która odpowiadałaby potrzebom uczącej się tu młodzieży w licznych szkołach o różnych profilach. Powstały nowe pracownie do zajęć teoretycznych i praktycznej nauki zawodu – w większości urządzone staraniem dyrekcji, nauczycieli i młodzieży. Wiele prac wykonano własnym nakładem. Ze środków finansowych nauczycieli i pracowników szkoły wykonano boisko asfaltowe, które służy nie tylko uczniom ale także wszystkim chętnym do uprawiania sportu mieszkańcom Rudki.
Jesienią 1994 roku Zespół Szkół Rolniczych w Rudce obchodził jubileusz 35-lecia. Uroczystości zgromadziły wielu znakomitych gości.
Szkoła intensywnie rozwijała się tak pod względem organizacyjnym, wychowawczym jak i materialno-technicznym. Ciągle trwał proces dostosowywania profilu kształcenia. Otwarto kolejne typy szkół. W 1997 roku młodzież rozpoczęła naukę w Technikum Żywienia i Gospodarstwa Domowego, a w 1999 roku w Technikum Ekonomicznym.
Od początku lat 90-tych młodzież pod kierunkiem nauczycieli brała aktywny udział w wielu olimpiadach i konkursach, zawodach sportowych. To zjawisko nie było czymś nowym w dziejach szkoły, ponieważ już w poprzednich dekadach włączano się do rywalizacji międzyszkolnej w różnych dziedzinach. Natomiast teraz działania te stały się bardziej intensywne i przyniosły wiele znakomitych sukcesów. Były to osiągnięcia na szczeblu wojewódzkim i centralnym.
Niezmiennie trwały intensywne prace na rzecz poprawy bazy materialnej. Wiele trudu i środków materialnych włożono w rozbudowę bazy warsztatowej i gospodarstwa szkolnego. Przekazany szkole przez PGR w Rudce w 1992 roku budynek dzięki wysiłkom pracowników, nauczycieli, ale także młodzieży został zaadaptowany w całości na warsztaty szkolne. W następnych latach wykonano pomieszczenia kuźni, hali maszyn, spawalni, pomieszczenia socjalne, kanały samochodowe. Przeprowadzono także gruntowny remont pomieszczeń warsztatowych włącznie z wymianą dachu i założeniem centralnego ogrzewania. Można było wreszcie realizować w normalnych warunkach program praktycznej nauki zawodu, zwłaszcza w zasadniczej szkole zawodowej. Wiosną 1999 roku oddano do użytku pracownię, w skład której wchodziło kilka pomieszczeń, z wyposażeniem na potrzeby teorii i zajęć praktycznych w Technikum Żywienia i Gospodarstwa Domowego. Ciągle, w miarę możliwości i potrzeb, poprzez zakupy uzupełniano sprzęt do praktycznej nauki zawodu, wyposażano warsztaty i pracownie.
W roku szkolnym 1993/94 zakupiono drewniane budynki gospodarcze od Nadleśnictwa w Rudce. Przebudowano je i zaadaptowano do potrzeb gospodarstwa szkolnego, które w latach 90-tych intensywnie się rozwijało. Zakupiono wiele maszyn, ciągników i urządzeń rolniczych. Zaadaptowano tzw. „Gacówkę” na mieszalnię pasz i magazyn narzędzi szkolnych. W części tego budynku urządzono pomieszczenie, które miało służyć celom rekreacyjno-rozrywkowym. Zbudowano wiaty na maszyny i pojazdy. Utwardzono drogę przez park szkolny a na frontowym dziedzińcu wokół centralnego gazonu ułożono bruk. Nadano inny charakter dziedzińcowi poprzez likwidację klombów kwiatowych na rzecz trawnika i nasadzeń drzewami i krzewami.
Intensywnie rozwijało się szkolne gospodarstwo rolne, w którym prowadzono produkcję roślinną i hodowlaną. Na bazie tego gospodarstwa powstał zalążek stadniny koni. Zakupiono kilka koni, które miały dać początek większej hodowli. Perspektywiczne plany przewidywały rozwinięcie w szkole koła jeździeckiego i wzbogacenie oferty turystycznej poprzez świadczenie w przyszłości tego typu usług młodzieży przyjeżdżającej na kolonie.
W wyniku reformy administracyjnej i oświatowej w 1999 r. szkoła przeszła pod zarząd Powiatu Bielskiego. Ze szkoły resortowej stała się jedną z wielu w powiecie wspólnie z liceami ogólnokształcącymi i innymi szkołami kształcącymi w różnych zawodach.
W 1999 roku oddano do użytku kompleks sportowy, na który składają się: pełnowymiarowa hala sportowa, sala gimnastyczna, pomieszczenia siłowni, sauny, szatnie, natryski, toalety, magazynki sportowe i pomieszczenia dla nauczycieli. Oddanie do użytku tego obiektu rozwiązało problemy, z którymi szkoła borykała się od momentu powstania. Z powodu braku sali sportowej występowały kłopoty z realizacją zajęć wychowania fizycznego. Nie można też było organizować imprez masowych i różnych uroczystości szkolnych na większą skalę.
17 września 1999 roku szkoła obchodziła jubileusz 40-lecia połączony z II zjazdem absolwentów. Uroczystości odbywały się na terenie nowego kompleksu sportowego.
1 września 1999 roku liczba uczniów uczących się w 17 oddziałach wynosiła 500 osób. Tym samym został osiągnięty niedostępny do tej pory rekord. Taka tendencja utrzymała się jeszcze przez kilka kolejnych lat. Należało więc dostosować pomieszczenia szkolne do nowych warunków. Powstały nowe pracownie, zwłaszcza do nauki języków obcych. Obok wykładanych wcześniej języków: rosyjskiego i następnie niemieckiego pojawił się w szkole język angielski.
W związku z rozwojem szkoły i zwiększaniem się liczby uczniów powiększyło się grono pedagogiczne. Pojawili się nauczyciele nowych przedmiotów. Dotychczas pracujący w szkole nauczyciele poszerzyli swoje kwalifikacje zawodowe, aby w ten sposób sprostać nowym wymaganiom.
Szkoła dostosowała się również do potrzeb reformy oświaty na początku XXI wieku. Powstały kolejne kierunki kształcenia: Liceum Profilowane – zarządzania informacją, ekonomiczno-administracyjne, usługowo-gospodarcze i nowe Technikum – ekonomiczne, żywienia. Szkoła proponowała również kształcenie w zasadniczej szkole zawodowej, w studium policealnym, zaocznym technikum rolniczym oraz w liceum ogólnokształcącym o profilu sportowym.
31 sierpnia 2000 roku odszedł z pracy w szkole dyrektor Sławomir Snarski. Od 1 września do 31 grudnia 2000 roku obowiązki dyrektora pełnił Henryk Barwiński, dotychczasowy wicedyrektor. 1 stycznia 2001 roku nowym dyrektorem szkoły został Jan Nosal.
W XXI wieku szkoła nadal rozwijała się intensywnie. Utrzymała się tendencja wzrostowa, poszerzano bazę dydaktyczną. Szkoła została zinformatyzowana. Powstały pracownie informatyczne, centrum multimedialne. Większość pracowni miała dostęp do Internetu.
Obok udoskonalania dydaktyki nastąpiło ożywienie działalności wychowawczej. Pojawiły się w szkole nowe formy pracy wychowawczej. Liczne przedsięwzięcia kulturalne, sportowe, konkursy, prezentacje szkoły na forum powiatu zmotywowały młodzież do autentycznego zaangażowania w życie szkoły.
W 2005 roku dyrektorem szkoły został Henryk Barwiński. W tym okresie kontynuowano dotychczasowe formy działalności szkoły. Przeprowadzono generalny remont korytarzy szkolnych. W związku ze wzrostem zainteresowania młodzieży kształceniem w zawodzie technik żywienia powstała druga pracownia technologii gastronomicznej. W dalszym ciągu rozwijano infrastrukturę informatyczną w szkole.
1.01.2008 r. na mocy porozumienia między Starostą Powiatu Bielskiego a Ministrem Rolnictwa i Rozwoju wsi zmienił się organ prowadzący Zespołu Szkół Rolniczych w Rudce. Szkoła weszła do niewielkiego grona szkół ministerialnych. Organem prowadzącym szkołę stał się Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
1.09.2009 r. szkoła zmieniła nazwę na Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. Krzysztofa Kluka.
W 2009 roku szkoła obchodziła jubileusz 50-lecia. Odbył się również III Zjazd Absolwentów.
W roku szkolnym 2010/2011 obowiązki dyrektora szkoły pełniła jej dotychczasowa wicedyrektor Helena Warmijak.
Po kolejnym konkursie ogłoszonym przez organ prowadzący dyrektorem Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Rudce została 1.07.2011 roku Halina Leszczyńska. Już na początku jej pracy społeczność szkolna stanęła przed ogromnym wyzwaniem. Intensywne przygotowania sprawiły, że odbywającą się w Rudce Centralną Inaugurację Roku Szkolnego 2011/2012 szkół rolniczych prowadzonych przez Ministra Rolnictwa we wrześniu 2011 roku można uznać za sukces. Po objęciu stanowiska dyrektora ZS CKR im K. Kluka w Rudce dyrektor Halina Leszczyńska opracowała wizję szkoły oraz długoterminowy plan jej funkcjonowania, służący doskonaleniu jakości pracy szkoły. Koncepcja i plan pracy szkoły zostały przedstawione i zaakceptowane przez całą społeczność szkolną. Koncepcja zakładała: zmodernizowanie i wzbogacenie bazy dydaktycznej, podniesienie poziomu kształcenia, położenie dużego nacisku na praktyczne umiejętności uczniów, szeroko rozumiana aktywizacja młodzieży, nawiązanie i poszerzenie współpracy z instytucjami działającymi na rzecz rolnictwa i innymi, nowatorską kampanię promocyjną szkoły, poprawę wizerunku szkoły w środowisku lokalnym. W następnych latach szkoła bardzo aktywnie działała w środowisku lokalnym. Stała się znaczącym ośrodkiem kultury. Zaczęto realizować projekty. Nawiązano liczne kontakty z instytucjami pracującymi na rzecz rozwoju wsi i rolnictwa. Zmienił się wystrój wnętrza szkoły i jej otoczenie. Bardzo poprawiła się baza dydaktyczna. Wszystkie pracownie zostały wyposażone w sprzęt multimedialny. Niektóre z nich przeszły całkowitą metamorfozę, np. polonistyczna, informatyczna, biologiczna. Powstała nowa pracownia języka polskiego i wiedzy o kulturze oraz laboratorium językowe. Reprezentacyjna Sala Rycerska odzyskała dawny blask dzięki wymianie parkietu. W kilku etapach poddano przebudowie wnętrza pałacowej oficyny. Na parterze powstał urządzony zgodnie z nowoczesnymi standardami kompleks pracowni do nauki przedmiotów gastronomicznych. W części pomieszczeń zaistniało szkolne muzeum. Na piętrze oficyny utworzono kameralne pracownie do zajęć praktycznych z przedmiotów rolniczych, pracownię do nauki teoretycznych przedmiotów gastronomicznych, pokój projektów. Budynek oficyny poddano również pracom renowacyjno-osuszającym. Wykonano nową elewację. W internacie szkolnym zmieniono wystrój stołówki i sali kominkowej. Nową aranżację tych pomieszczeń poprzedzono pracami stabilizującymi fundamenty obiektu. Zaplanowano również kompleksową przebudowę internatu. Najnowszą inwestycją, realizowaną w szkole, była przebudowa tzw. „Gacówki”. Niszczejący od lat budynek zaadaptowano na warsztaty, które umożliwią naukę tradycyjnego przetwarzania żywności. Nabyte maszyny i sprzęt rolniczy wzbogaciły park maszynowy, niezbędny do prowadzenia zajęć praktycznych. Zakup nowych środków transportu umożliwił organizowanie wycieczek dydaktycznych i turystycznych. Liczne wyjazdy młodzieży, staże, konferencje organizowane w szkole i poza nią, stały się trwałym elementem pracy z młodzieżą.
Najważniejszym zadaniem było i jest kształcenie młodzieży, pochodzącej głównie ze wsi. Szkoła stała się w okresie swego istnienia bardzo ważnym ośrodkiem oświatowym. Umożliwiła wiejskiej młodzieży zdobycie wykształcenia, które pozwoliło swobodniej poruszać się na rynku pracy. Od lat trwa tendencja do kontynuowania nauki przez jej absolwentów na studiach wyższych. I nie są to tylko kierunki o profilu rolniczym czy ekonomicznym. Niektórzy absolwenci ZS CKR w Rudce obronili doktoraty i pracują na uczelniach wyższych.
Pod wieloma względami Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Rudce przewyższa inne szkoły, w tym, tzw. miejskie. Starania kolejnych dyrektorów, kadry nauczycielskiej, pracowników szkoły i ludzi, życzliwych oświacie w Rudce, doprowadziły do stworzenia bardzo dobrej bazy dydaktycznej. Uczniowie nie mają powodów do kompleksów. Wielokrotnie zajmowali czołowe miejsca w ogólnopolskich konkursach, olimpiadach, zawodach sportowych. Najczęściej uczniowie Zespołu Szkół Rolniczych w Rudce zdobywali nagrody, indeksy wyższych uczelni i pierwsze miejsca w eliminacjach okręgowych i centralnych Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Rolniczych. Dzięki tym osiągnięciom szkoła przez kilka lat z rzędu zajmowała wysokie miejsca w ogólnopolskich rankingach. Kierowało nią w ciągu 60 lat ośmiu dyrektorów. Ich kadencje to kolejne okresy rozwoju placówki. Zmieniała się polska edukacja modyfikowana kolejnymi, licznymi reformami. Każdy etap charakteryzował się innymi metodami działania. Ale wszyscy dyrektorzy realizowali niezmiennie ważny cel: rozwój, poszerzanie oferty edukacyjnej, modernizacja bazy dydaktycznej. Jeśli porówna się szkołę i warunki jej funkcjonowania na początku lat 60-tych i dziś, widać wyraźnie, jakie są efekty pracy kolejnych dyrektorów.
Ich działania wspierała od momentu powołania Zespołu Szkół Rolniczych w 1975 roku Rada Kierownicza. Dotychczas, najdłużej sprawującą funkcję wicedyrektora szkoły była Pani Halina Twarowska, która z kilkuletnią przerwą pozostawała na tym stanowisku przez 18 lat.
Jednak najlepsze nawet pomysły kierownictwa nie mogłyby być wprowadzone w życie bez udziału nauczycieli. W ciągu 60 lat istnienia szkoły związało się z nią zawodowo ponad 200 nauczycieli i wychowawców internatu. Początkowo, jak już wspomniano, grono pedagogicznie było nieliczne. W połowie lat 70-tych powiększyło się. W okresie największego rozwoju placówki Rada Pedagogiczna składała się z ok. 50 osób. Niektórzy związali z oświatą rolniczą w Rudce całe życie zawodowe, inni pracowali tu kilka lat lub jeszcze krócej. Wśród jednych i drugich nie zabrakło osób, które w bardzo wyrazisty sposób zaznaczyły swoją obecność i wpłynęły pozytywnie na działania edukacyjne i wychowawcze.
W Rudce od 1959 roku do dziś istniało 25 typów szkół, przede wszystkim o profilu rolniczym lub związane z rolnictwem. Ale uruchamiano także klasy o innych nierolniczych profilach i cieszyły się one popularnością wśród młodzieży.
Szkolnictwo średnie w Rudce na trwałe wpisało się w krajobraz regionu. Dzięki szkole – Rudka – mała miejscowość na Podlasiu, znana jest w różnych miejscach Polski.
Podsumowaniem 60-letniego istnienia oświaty rolniczej w Rudce i działalności wszystkich ludzi zaangażowanych w to dzieło są uroczyste obchody z udziałem zaproszonych gości, absolwentów i całej społeczności szkolnej. Uczniowie mogą tu zdobywać wiedzę na wysokim poziomie. Codziennej pracy przyświeca hasło Patrona – ks. Jana Krzysztofa Kluka : „Nauko, bliżej życia.”
W ciągu 60 lat na naukę w ZS CKR w Rudce zdecydowało się ponad 4400 uczniów. Dotychczas szkołę ukończyło 3663 absolwentów. Początkowe roczniki były nieliczne. Dlatego liczba absolwentów nie zwiększała się znacznie. Np. w latach 1959 – 1967 liczba uczniów w szkole wynosiła odpowiednio: 41, 75, 71, 64, 68, 78, 77, 73. Dopiero w późniejszych latach zaczęła wzrastać. W roku 1999 liczba uczniów wzrosła do 500.
Uczniowie pochodzili przeważnie ze wsi i małych miast z dość rozległego obszaru. Z różnych kierunków. Nikt nie stworzył mapy pochodzenia terytorialnego uczniów szkoły rolniczej w Rudce. Ale jej obraz byłby dość interesujący. Uczyła się tu młodzież z różnych powiatów, a także spoza granic województwa. W ostatnich latach obszar ten zawęził się, głównie z powodu powstania nowych szkół w miejscowościach, w których do niedawna ich nie było.
Młodzież uczyła się w Rudce na poziomie szkoły zasadniczej, technikum, liceum profilowanego, szkoły wieczorowej, zaocznej, w systemie nauki w okresie zimowym, a także w dwóch filiach: w Brańsku i w Koszewie.
Oprócz kształcenia zawodowego młodzież uzyskiwała również solidne wykształcenie ogólne. To sprawiło, że absolwenci pracują w różnych zawodach. W szkole cały czas organizowano również różne formy doskonalenia osób dorosłych, zarówno w dziedzinach ściśle związanych z rolnictwem, jak i w innych. Nie można jednoznacznie określić dokładnej liczby osób, które w taki sposób zdobyły wiedzę w tej szkole. Ale jest to liczna grupa.
Nieco uwagi należy poświęcić internatowi. Internat działa w szkole od początku jej istnienia. Początkowo przez kilka lat nie stanowił wyodrębnionej jednostki organizacyjnej. Jak już wspomniano, pierwszą wychowawczynią internatu była Pani Elżbieta Zawadzka, która z racji tego, że była wychowawczynią pierwszej klasy w nowej szkole, otrzymała również zadanie zaopiekowania się swoimi wychowankami mieszkającymi w pomieszczeniach szkoły. W pierwszym roku w internacie zamieszkało 20 wychowanków.
Pracą internatu w minionym okresie kierowało siedmiu kierowników. Kadra wychowawcza była bardzo liczna. Niektórzy nauczyciele tylko część etatu wypracowywali w internacie.
Gdy szkoła poprawiła swoje warunki lokalowe po odbudowie pałacu, zmieniła się także sytuacja internatu. Dziewczęta zamieszkały na pierwszym piętrze pałacu w dużych kilkunastoosobowych salach a chłopcy na piętrze oficyny. Na parterze oficyny znajdowała się kuchnia i stołówka.
Życie codzienne w internacie pod wieloma względami przypominało współczesne realia. Ale jednak nie można porównać internatu z lat 60- 80-tych z dzisiejszym. Wychowankowie spędzali więcej czasu w internacie. Stawał się on na 4 lub 5 lat drugim domem, przede wszystkim ze względu na to, że tylko raz w miesiącu można było stąd wyjechać. Dziś takie zasady byłyby nie do przyjęcia dla młodych ludzi.
Warunki bytowe wychowanków radykalnie zmieniły się w 1994 roku, gdy oddano do użytku nowoczesny obiekt na 150 miejsc. Wreszcie młodzież w Rudce mogła zamieszkać w godnych warunkach. Szkoła rozwijała się i w następnych latach internat miał nadkomplet mieszkańców. W związku z tym trzeba było zaadaptować na pomieszczenia internatowe mieszkania w „starym” bloku nauczycielskim. W tamtym czasie w internacie mieszkało ponad dwustu wychowanków.
Internat w Rudce wypracował sobie przez lata własne metody wychowawcze, które z powodzeniem wcielał w życie. Oceny internatu będą zawsze subiektywne, w zależności od indywidualnych doświadczeń wychowanków. Powszechnie znana opinia wystawia jednak internatowi w Rudce bardzo pozytywną ocenę.
Absolwenci ZS CKR w Rudce w zdecydowanej większości dobrze funkcjonują na rynku pracy. Wielu osiągnęło sukces zawodowy, zarówno w dziedzinach związanych z rolnictwem, ale także poza nim. Niektórzy rozwijają karierę naukową. Są wśród nich także nauczyciele różnych typów szkół. W ZS CKR w Rudce pracują jej absolwenci, dziś jako nauczyciele, a także pełnią funkcje kierownicze. Większość pracowników szkolnej administracji i obsługi to także absolwenci szkoły. Wśród absolwentów jest również spore grono kapłanów i innych osób konsekrowanych.
Szkoła jest dumna z osiągnięć swoich absolwentów. Podtrzymywane kontakty pozwalają stwierdzić, że w większości zachowali oni dobrą pamięć o szkole. Niewątpliwym dowodem na to jest fakt, że uczą się tu całe rodziny, a nawet pokolenia. Absolwenci posyłają do „swojej” szkoły dzieci, a starsze rodzeństwo nie zniechęca młodszych. To najlepsza ocena, jaką można sobie wymarzyć.
W dobrej pamięci społeczności szkolnej pozostają nauczyciele, którzy pracowali tu kiedyś i absolwenci, którzy odeszli od nas na zawsze. Pamięć o nich wraca we wspomnieniach wspólnie przebytych chwil.
Z placówką w Rudce związało się także na przestrzeni lat wielu pracowników obsługi, którzy swoją pracą i zaangażowaniem przyczynili się do poprawy stanu bazy dydaktycznej.
W historii Szkoły na przestrzeni 60-ciu lat można wyróżnić kilka przełomowych momentów, które rozpoczynały nowy etap. Są to na pewno, oprócz daty założenia szkoły następujące wydarzenia: przekazanie całego pałacu szkole i 5 ha parku , decyzja o przeprowadzeniu odbudowy pałacu, dalsze powiększanie terenu szkolnego, odbudowa pałacu i w związku z tym poprawa sytuacji lokalowej, powstanie Zespołu Szkół Rolniczych w 1975 roku, pierwsza matura w szkole w 1977 roku, budowa pierwszego domu nauczyciela a po 10-ciu latach oddanie do użytku drugiego domu nauczyciela, rozbudowa szkolnego gospodarstwa, budowa internatu, kotłowni, oczyszczalni, budowa hali sportowej, informatyzacja szkoły, podłączenie do Internetu i stworzenie szkolnej sieci, dołączenie 1 stycznia 2008 r. do nielicznego grona szkół prowadzonych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, stworzenie nowoczesnych pracowni kształcenia praktycznego, przebudowa pomieszczeń administracyjnych i dydaktycznych szkoły, powstanie muzeum szkolnego, dynamiczna i kreatywna kampania promocyjna, wyznaczenie nowej roli budynkowi „Gacówki” ,z przeznaczeniem na przetwórstwo tradycyjnymi metodami, po uprzedniej jego przebudowie.
Ważnymi momentami naszej szkolnej historii były obchody jubileuszowe. Szczególne znaczenie miał jubileusz 30-lecia szkoły. To wówczas szkoła otrzymała imię Krzysztofa Kluka. Dużą rangę miały również wszystkie kolejne jubileusze połączone z ważnymi dla nas wydarzeniami, jak oddanie do użytku internatu czy hali sportowej.
11 października 2014 r. obchodzono jubileusz 55 – lecia szkoły połączony z IV Zjazdem Absolwentów.
Pięć lat później 4 października 2019 r. odbyły się uroczystości jubileuszu 60-lecia szkoły. Wielomiesięczne przygotowania przyniosły wspaniały efekt. Szkoła w odświętnej szacie powitała dostojnych gości i uczciła to wspaniałe wydarzenie.
Można z dużą pewnością stwierdzić, że jubileusz 60-lecia zapisze się znacząco w dziejach szkoły.
Historia szkoły na podstawie :
Alfabet szkolnych wspomnień, Jarosław Bobel, wyd. ZSCKR w Rudce, Rudka 2014.
Z przeszłości ku przyszłości, Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. Krzysztofa Kluka w Rudce 1959-2019, Jarosław Bobel, wyd. Buk, Rudka 2019.