Ojczyzna moja – to ta ziemia droga,

Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,

Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła

W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.

Ojczyzna moja – to wioski i miasta,

Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;

To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,

Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.

Ojczyzna moja – to praojców sława,

Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława,

To duch rycerski, szlachetny a męski,

To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.

Ojczyzna moja – to te ciche pola,

Które od wieków zdeptała niewola,

To te kurhany, te smętne mogiły –

Co jej swobody obrońców przykryły.

Ojczyzna moja – to ten duch narodu,

Co żyje cudem wśród głodu i chłodu,

To ta nadzieja, co się w sercach kwieci,

Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!

                                Maria Konopnicka

Narodowe Święto Niepodległości to dla Polaków jedno z najważniejszych świąt państwowych.  Po 123 latach zaborów – niewoli naznaczonej walką, cierpieniem i wysiłkiem wielu pokoleń Polek i Polaków – nasz kraj odzyskał suwerenność.

Podczas dorocznych obchodów 11 listopada czcimy pamięć tych, którym zawdzięczamy własne państwo. Walka o niepodległość naznaczona była ofiarą krwi przelaną w wojnach napoleońskich, w licznych zrywach niepodległościowych, w powstaniu listopadowym i styczniowym, oraz na polach bitewnych I wojny światowej.

11 listopada społeczność szkolna na czele z pocztem sztandarowym wzięła udział w gminnych obchodach Święta Niepodległości. Uczniowie pod kierunkiem nauczycieli przygotowali montaż słowno- muzyczny, oraz piękny taniec narodowy.Dopełnieniem uroczystości były biało – czerwone kotyliony, które przypominały lokalnej społeczności, że Polskę nosi się w sercu. Część artystyczna zebranych w kościele wprowadziła w atmosferę zadumy i refleksji oraz wyzwoliła patriotyczne uczucia i emocje.

Po uroczystej Mszy Św. w intencji Ojczyzny udaliśmy się pod Kamień Wolności, by złożyć kwiaty.

Pamiętajmy o tym, że przodkom winniśmy pamięć, a ojczyźnie – miłość.