Ojczyzna moja – to ta ziemia droga,
Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,
Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła
W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.
Ojczyzna moja – to wioski i miasta,
Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;
To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,
Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.
Ojczyzna moja – to praojców sława,
Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława,
To duch rycerski, szlachetny a męski,
To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.
Ojczyzna moja – to te ciche pola,
Które od wieków zdeptała niewola,
To te kurhany, te smętne mogiły –
Co jej swobody obrońców przykryły.
Ojczyzna moja – to ten duch narodu,
Co żyje cudem wśród głodu i chłodu,
To ta nadzieja, co się w sercach kwieci,
Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!
Maria Konopnicka
Narodowe Święto Niepodległości to dla Polaków jedno z najważniejszych świąt państwowych. Po 123 latach zaborów – niewoli naznaczonej walką, cierpieniem i wysiłkiem wielu pokoleń Polek i Polaków – nasz kraj odzyskał suwerenność.
Podczas dorocznych obchodów 11 listopada czcimy pamięć tych, którym zawdzięczamy własne państwo. Walka o niepodległość naznaczona była ofiarą krwi przelaną w wojnach napoleońskich, w licznych zrywach niepodległościowych, w powstaniu listopadowym i styczniowym, oraz na polach bitewnych I wojny światowej.
11 listopada społeczność szkolna na czele z pocztem sztandarowym wzięła udział w gminnych obchodach Święta Niepodległości. Uczniowie pod kierunkiem nauczycieli przygotowali montaż słowno- muzyczny, oraz piękny taniec narodowy.Dopełnieniem uroczystości były biało – czerwone kotyliony, które przypominały lokalnej społeczności, że Polskę nosi się w sercu. Część artystyczna zebranych w kościele wprowadziła w atmosferę zadumy i refleksji oraz wyzwoliła patriotyczne uczucia i emocje.
Po uroczystej Mszy Św. w intencji Ojczyzny udaliśmy się pod Kamień Wolności, by złożyć kwiaty.
Pamiętajmy o tym, że przodkom winniśmy pamięć, a ojczyźnie – miłość.